Hayat sınavı

Hayat akan bir nehir gibi.

Kıyısından baktığında akan suları görüyorsun.

Manzara sürekli değişiyor.

Benzer şekiller biribirini kovalıyor.

Bazen yavaş, bazen hızlı akıyor.

Zaman geçtiğinde uyanıyorsun.

Boşa harcanmış zaman için üzülüyor,

Dolu dolu geçen zaman için mutlu oluyorsun.

Nehrin içinde birlikte yol alırken ....

İyilik hanesine yazdıkların,

Yüzüne gülümsediklerin ...

Karşılık beklemeden
sırtlandığın yükler,

Ailen, akrabaların, dostların, arkadaşların en büyük hazinen.

Emekli olmadan önceki hayatım,

Emekli olduktan sonraki hayatım,

Bu fani dünyadan ayrıldıktan sonra kalan izlerimiz ....

Yetişkinlik döneminde önceleri ağbi (ağabey) diyenler,

Sonraları amca demeye başladılar.

Şimdilerde dede diye sesleniyorlar.

Dünyanın en tatlı, en sevgi dolu, en sevimli, en huzur dolu sesleri.....

En büyük beklentimiz "Allah iyi günlerini göstersin " dileklerimiz....

Yaşamın her döneminin kendi güzelliklerini hissedebilmek ayrı bir hazine  ...

Dede olabilmek ayrı bir değer....

İnsan hafızası bilgisayarlarınki gibi....

Unutmak yok.

Hatırlamak için zaman bekleniyor...

Zamanı gelir mi?

Bilinmez ....

Küçük bir ayrıntı eski yaşanmışlıkları hemen masa üstüne getirebiliyor...

Geriye baktığımızda önceki güzellikler kadar acılar da canlanabiliyor.

Bir daha yaşanmasını istemedikleriniz kadar, özlem duyduklarımız da hafızalardaki yerinde duruyor.

Özlemler...

Dostluklar....

Arkadaşlıklar...

Alınan dersler...

Ders verenler....

Acılar ....

Hepsinin değeri ayrı ....

Her dönemin güzelliklerini görebilmek / hissedebilmek ayrı bir kazanç.....

“Bardağın dolu tarafını görmek” ....

Kendini şanslı hissetmek  ....

Evet şanslıyım diyebilmek ....

Önümüze çıkan pürüzler kadar güzellikleri de “imtihan dünyası” olarak değerlendirebilmek ....

Hayat sınavında başarılı olmak için sabır göstermek, bazen de arzu ve istekle “Yaradan”a sığınmak...

Kendi benliğimiz dışındakilere de hayatımızda yer vermek...

“Ahde vefa”yı unutmamak ....

Güçlü olduğunda kibir kolaycılığından uzak durmak ...

Güçten düştüğünde ümitsizliğe düşmemek ....

Gönlün istediği her şey elde edilemiyor  .....

Belki de iyi oluyor.

“Neyin iyi olduğunu ancak Yaradan bilir...” demek sığınılacak ilk / son kapı olarak karşımızda duruyor.