oyun & tuttum

Dede torun sokakta hem yürüyor hem de konuşuyorduk.

-“Dede, şimdi seninle oyun oynayalım,” dedi.

-Ne oynayacağız sorusuna “Ben sana anlatırım “ karşılığını verdi.

-“Bak dede, sıra ile oynayacağız. Ben aklımdam birini tutacağım. Sen bana sorular sorarak aklımdakinin kim olduğunu

bulacaksın, tamam mı?”

-“Çalışıyor mu, arabası var mı, çocuk mu, uzun boylu mu, saçları siyah mı, kendisi yüyebiliyor mu, ablası var mı....?” sorularına verdiği cevaplardan biraz önce kendisinden

bahsettiğimiz ve çok sevdiği Derin bebeği bulmuştum.

-Sonrasında oyunu sıra ile sürdürdük.

-Yakın çevremizdeki büyükler ve küçükler arasından birini akllımızda tuatarak “Tuttum” deyince karşılklı olarak sorularımız  ve aldığımız cevaplarla keyifli bir şekilde tahminde bulunuyorduk.

-Bazen de birbirimize ip uçları vererek tahminde bulunmayı kolaylaştırıyorduk.

-Sıra torunumdaydı yine “Tuttum,” dedi ve ben de sormaya başladım.

-Uzun boylu mu, saçları ne renk, saçları çok mu kısa, biraz kel mi, seni çok seviyor mu, her zaman seni görmek istiyor mu... ..?” sorularına aldığım cevaplarda; aklındaki kişi olarak kendimi yakıştırmıştım..

-Kendimden emin olarak “Deden mi?” diyerek aklındaki kişiyi bulduğumu sandım...

-“Hayır bilemedin!” diye oyunu kazanmışlığın sevinciyle kıkırdadı...

-Bu sefer bozuldum, hem de merak ettim.... “Kim?” diyerek merakla sordum...

-“Babam ..” diyerek muzip muzip  gülümeye devam edince ben de mutlu oldum....

-Halbuki biraz önce babasını ben ona sormuştum.

-Aynı kişiyi bana soracabileceğini tahmmin edememiştim...

-Evet o babasını babası da onu çok seviyordu...

-Oyuna devam ettik...