çocukluk sırrı *

-Çocuk yetiştirmek çocukluk sırrının ortaya çıkmasına yardımcı olmaktan başka bir şey değildir. Anne-babalar  Allah’ı çocuk ruhuna yerleştirdiği ve sadece o çocuğa ait olan kişilik ve karekter özelliklerinin ortaya çıkması için gayret sarf eden rehberlerdir. Yoksa anne-babalık, çocuğun fıtratını kendi emel ve istekleriyle bozup, zoraki
yeni bir fıtrat oluşturma gayreti değildir. Zira Anadolu pedogojisi’nde her çocuğun ‘yaradılış kodları’na gizlenmiş bir kişiliği olduğu kabul edili,r.

-İnsan mükemmel bir ruhla yaratılmaktadır; yeter ki bu ruh bir tahribata uğratılmasın

-Bir çocuğun aslında kim olduğunu hiç kimse bilemez. Çocuk, o minik beşiğinde yatarken  ser verir,sır vermez.Her çocuk, gelecekte ‘bir kişidir’. Ve anne babalar beşikte yatan , evin içinde koşturan , ilkokul çağında sırtında çantasıyla okula gidip gelen çocuklarına, sanki perde arkasındaki bu yaradılış sırrını görmek istercesine , hayranlık içinde bakmalıdır. Her bakışta da dudaklarından ‘Sen kimsin?’ sorusu çıkmalıdır. ... ..

Çocuğun ruhuna gizlenmiş bu sırrın hasara uğratılmadan ortaya çıkabilmesi, o çocuğun emanet edildiği anne-babanın bu yaradılış sırrına saygılı olmasıyla mümkündür.

-Anne-babanın, çocuklarının bu sırrından habersizce, Allah’ın Mevlana olarak şifrelediği çocuktan, Fatih olmasını beklemesi, Yunus sırrı ile yatrattığı çocuktan, Yavuz gibi davranmasını istemesi veya başka bir deyişle, çocuğun ruhundaki davranış kodlarını çözmeden onu,’zoraki kişiliğe büründürmeye’ çalışması çocukluk sırrına aykırı bir davranış olur. ... ..

-Çocuk, dışa vurduğu dünyasının olduğu gibi kabul edilmeyeceği endişesini taşırsa, anne-babasının kendisini ciddiye almadığını anlarsa ve incitileceğini onların gözlerinden veya sözlerinden bir defa sezerse, kendi ruhundaki yaradılış sırrını dışa vurmaz. Kendi çocuksu gözlemleriyle, çevresinin kendisini nasıl kabıl ettiğini sezerek , her duruma ait sahte bir kişilik geliştirmeye gayret sarf eder. ... ..

-Bundandır ki çocuklar, yetişkinlerin yanında her hali ile kabul görmeli, çocuksu acemilikleriyle sergiledikleri yanlışlıklar sırasında, alaya alınmamalı, küçük düşürülmemeli, bakışlarla dahi olsa ceza ve şiddete maruz bırakılmamalıdır.

-Bu açıdan bakıldığında, günümüz çocuklarının neden böyle problemli olduğu ve kişilik zafiyeti taşıdığı daha net ortaya çıkmaktadır. Günümüzde çocuklar, kendi kişiliklerini ortaya çıkarmak yerine, yetişkinlerin kendileri için oluşturduğu dar kalıplar içine girmeye çalışırken her şey berbat olmakta, kişilik ve karakterler tahrip olmakta, koca bir yaşam heder edilip bir kenera atılmaktadır.

*Çocukluk sırrı - Pedegog Adem Güneş