Anne-baba
çocuğa sözünü geçirebilmek için oyun anına çok dikkat etmelidir. Oyunun,
çocuğun en ciddi işi olduğu unutulmamalıdır. Çocuğun hayatı oyundur. Yapmak
istediklerinizi, ona kazandırmak istediklerinizi oyuna dönüştürüp
gerçekleştirmeyi öğrenmelisiniz.
Çocuk
oyuna dalmışken ona iş buyurmak, söz dinletmenin çok zor olduğu bir andır.
Örneğin; anne sokakta arkadaşlarıyla maç yapan 10 yaşındaki oğlu Hasan’a evin
balkonundan bağırıyor: “Hasan, çabuk bakkaldan iki ekmek al gel!”
Hasan’ın çok önemli işi var. Oyun oynuyor. Senin iki ekmeğin kaç para eder? Hasan annesini duymamış
gibi
yapar, oyununa devam eder. Anne kızar, sesini yükselterek tekrar bağırır: “Hasan,
sana söylüyorum, bakkaldan iki ekmek al da gel!” Hasan yine sağır dinleme
yapar. Sözünü dinletemeyen anne tehditHasan’ın çok önemli işi var. Oyun oynuyor. Senin iki ekmeğin kaç para eder? Hasan annesini duymamış
yoluna başvurur: “Hasan, çabuk bakkaldan iki ekmek al da gel! Yoksa ......!”
Hasan, bunların boş tehditler olduğunu bilir. Hele bu boş tehditleri alışkanlık haline getirdiyseniz geri dönüşü zor olan yanlış yola girmiş olursunuz.
Çözüm mü?;
mümkünse oyunun bitmesini bekleyin. Ön bildirimde bulunun. Örneğin; “Hasancım
oyunun şu bölümü bittiğinde bakkaldan ekmek almanı istiyorum.” Denemeye
değer ...
değer ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder