Çocuk & Biyolojik ritme saygı *

Adem Güneş Hocanın kitapları, yazıları ve radyo programları birçok ebeveynin / eğiticinin sorularına cevap vermektedir. Aksiyon’daki yazısından kısa alıntılar hepimizin yaşamına ışık tutuyor ...

Edinerek öğrenmenin temel ilkesi

-“... .. öğretmenim dedi ki
hızlı yazmalıymışım. Hem ödevimi yavaş
yapınca annem kızıyor.” derken ülkemiz çocuklarının eğitim dramını anlatıyordu aslında ...

-... .. Aklı başında, narin kız çocuğu ve ona hitap edemeyen yetişkinlerin çatışması vardı ortada; “beklenti çatışması” ... Çocuk, kendi biyolojik ritmi ile “edinerek öğrenmeye” çalışırken, anne-babanın bu hızı yavaş bulup hızlandırma gayreti, çocuğu sersemletmişti.

-... Dikkat ettim ki anne babanın da biyolojik ritmi oldukça bozuk. Baba beni dinler iken ayaklarını sallayıp duruyor, anne konuşurken hızlı hızlı ve yutarak konuşuyordu ...

-Hâlbuki edinerek öğrenmenin en temel ilkesi; “sekine” halinde bir biyolojik ritme sahip olmasıdır.

--“Aktif bir pasiflik”, eğiticinin en üstün özelliğidir.

-Konuşurken, inci tanesi gibi kelimeleri tek tek çıkarmak ... Yürüken, yavaş ve sükunet içinde yürümek ... Göz göze gelindiğindegözlerle çocuğun gözlerine dokuncak kadar sakin bakmak, edinerek öğrenmenin olmazsa olmaz prensipleridir.

-Kalııcı öğrenmenin önündeki en büyük engel; çocuğu hızlandırmaktır; “Hadi, hadi ... Çabuk, çabuk ... Herkes yaptı bir sen kaldın” gibi baskılar çocuğun psikolojik olarak gerdiği gibi, bilginin içselleşmesinin önünü de kapatır.

-Çocuğa iyilik yapmak isteyen eğiticiler, onun biyolojik ritmine saygı duymalı. Belki kendilerinin bozulmuş olan biyolojik ritimlerini de “sekine” haline çevirerek çocuğun karşısına çıkmalıdır. Bu bir lüks değil, çocuk hakkıdır.

*Aksiyon, sayı 1043 – Adem Güneş