anne-babalar & çocuklar *

-Anne çocuk ilişkisinde annenin koşulsuz kabullenişi ve vericiliği hakimdir. Baba ise gözüne girmen gereken, onayını kazanmak için çaba sarf ettiğinilk mücadeleyi temsil eder. Çocuk, yaptıklarını baba görsün ister. Onun gözündeki bakışı ve onayı önemser. Sırf o beğenmişliği yakalayabilmek için büyük bir çabayla en ağır fiziksel hareketleri

çocuğa bakan kişi *

-..... Gün boyunca anne babayı görmek, gözden kaybolsalar bile tekrar ortaya çıkmaları bebeğin dünyasında güven duygusunun ilk temelini oluşturur.  Hatta ilk yıllarda anne yoksa ya da çalışıyorsa bakan kişinin sık sık değişmemesi, eğer mümkünse aynı kişi olması önerilir.

-Çocuk büyüdükçe anne babasıyla birlikte olduğu saatler ve

Çocuk ve babası *

-Çocuğun yaptığı resimlerde babanın evde ne kadar etkin ve ilgili olduğu, çocuğun dünyasında ne kadar yer edinebildiği açıkca görülür. Babanın çocuğun hayatında etkisiz olduğu ailelerde çocuktan aile resmi yapmasını istediğinizde genellikle anneyi kocaman ve kendi yanında çizer. Babayı ise neredeyse bir çocuk boyutundaküçücük resmeder. Çocuğun dünyasında anne beskın bir yerdeyse , günlük hayatın içinde sadece veya çoğunlukla anneylevakit geeçiriyorsaa yani ruhsal ve fiziksel anlamda çocuğunhayatında annenin kapladığı alan daha fazla ise çocuk anneyi daha büyük ve ayrıntılı resmedecektir. ... ..

-Özellikleerkek çocuk için oyun çağıyla birlikte  babayla geçirilen vaktin çok sınırlı ve kalitesinin düşük olması cinsel kimliğinin sağlıklı bir şekilde oluşmasında enngeller oluşturabilir. ... ..

-Babayla ilişki içsel ihtiyaçlarıyla dış dünyanın gerçekleri arasındadenge kurulmasını temsil eder. Baba dış dünyaya açılan ilk gerçeklik imgesidir. Kabul edilmek, beğenilmek ve onaylanmak için çaba sarf ettiği ilk ilişkidir.

-Baba dış dünyayı, ayakta kalabilmeyi, bağımsızlığı ve gücü temsil eder. Çocuk anneyle kurduğu bağımlı ilişkiden özerkleşerek babanın onay ve kabulü için ona yaklaşır. İlk gerçek kabul edilme sınavını burada verir. Babayla yaşanan travmatik yaşantılar kişilik yapılanmasında bazı sorunlara yol açabilir. Yetişkin bir insan olabilmek, sorumluluk alabilmek için bunları çözmeye ihtiyaç duyar. ... ..

büyük aile...

Annelerin duygusal ihtiyaçları *

-Eşler arasında doyumlu ve olumlu bir ilişki yaşanmıyorsa, bu boşluk sağlıksız bir şekilde karşılanmak üzere yön değiştirir. Eşinden alamadığı sevgi ve şefkati, zaman ve ilgiyi çocuğuna aktarır. Anne oğul arasında bağımlı bir ilişki oluşur. Anne kendisi olmadan oğlunun hiçbir şey yapamayacağı- nı düşünür. Yaşamak için sadece ona ihtiyacı olduğuna

baba ile özdeşim kurma *

-... .. Baba çocuk ilişkisinde sınır koyma ve kuralların yanı sıra, ilgi, şefkat, yakınlık da önemlidir. Baba bağırmadan, aşağılamadan da gücünü ve otoritesini hissettirebilir.

-Dengeli duruşuylaçocuğa güven verir.

-Hem güçlü hem de sevgi dolu olmak aynı zamanda şefkatini hissettirmek, babanın en büyük mahareti olacaktır.... ..

tek ebevenli çocuklar *

Dünyada ve ülkemizde boşanmaların artması, tek ebeveynli çocuk yetiştirme oranının hızla yükselmesi , çocukların anne ya da babadan yoksun olarak büyümesi, babaların evde geçirdikleri vaktin azalması, kadınların daha fazla iş hayatının içinde olması evde ailecek geçirilen vakitlerin azalması ve kalitesinin düşmesi gibi sebeplerle çocukların genelde kişilik gelişimleri özelde de cinsel kimlik kazanımlarını olumsuz etkilemektedir.

baskıcı baba & çocuk... *

-Çok fazla sert ve baskıcı bir babayla büyüme,sürekli şiddet ve tahhakküm görme babayla özdeşleşmede sorunlar yaşanmasına sebep olabilir. Çocuğun dünyasında ilk erkek model ve ilk otorite babadır. Bundan sonraki hayatında diğer erkeklerle ve otoriteyle olan ilişkisinde bu ilk ilişkinin etkileri görülmeye devam edecektir.

-Çok sert ve şiddet kullanan  bir babayla büyüyen çocuklarda, ya bu modeli reddedip anneyle özdeşleşme görülür ya da aynen bu modeli kabul edip baba gibi bir erkek kimlik geliştirmek yönünde ilerleyebilir.

çocuk & ağlamasın, terlemesin... *

-Çocuğun gelişimi... ..

-Bir anxiety (kaygı) asrında yaşıyoruz. Daha mükemmel olmaya çalışırken, belki de en temel ve doğal olanı kaçırıyoruz. Hiç üzülmesin, ağlamasın, terlemesin, hasta olmadan büyüsün, hiçbir şeyden mahrum kalmasın, her şeyi olsun, kimseden geri kalmasın derken yaratılışına uygun giden akışı bozabiliyoruz.

-Kaygılarımız yüzünden edinmesi gereken deneyimden ve çabadan yoksun bırakabiliyoruz.