Sabah kalkınca akşam torunumla birlikte dağıttığımız odaya baktım. Yorgunluktan üşenmişim. Dağınık bırakmışım. Ortalığı toplarken yap-bozlara baktım. Her defasında büyük keyif alarak parçaları söküyor. İki buçuk yaş için biraz erken sayılabilecek yap-boz parçalarını yerleştirirken çocuğun dikkati dağıldığından yarım bırakıyoruz. Bazen benim yapmamı istiyor, bu sefer de beni beklemekten sıkılıyor. Başlangıçta “dur dede, ben yaparım”, aradan biraz zaman geçince “dede sen de yap”, arkasından “dede yap” komutlarına uyumlu hareketler gösteriyorum. Son aşamada zaman kaybetmiş isem, yap boz parçalarını yerleştiremeden dikkatimiz başka tarafa kayabiliyor.Çocukla beraberken yap boz yapmaktan pek şikâyetçi olduğumu söyleyemem. Ancak bir sonraki oyunumuz için hazırlık olması açısından parçaları yerlerine takıp yerine kaldırmam gerekiyor. Bu
konudaki tekrarlar sıklaşınca çözümü buldum. Bu sabah yap boz levhasının üzerini ve her bir yap boz parçasının arkasını numaralandırdım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder