Ankara’daki torunum. Bir yaşını doldurdu. Bir yılda çok değişti. Minicik elleri, ayakları büyüdü. Ona bir kişi olarak çoook değer veriyoruz. Saçları uzadı. Az sayıda anlamlı kelime söylemesi bizleri mutlu ediyor. Tek başına anlamlı olmayan seslerle bütün isteklerini anlatabiliyor. Koltuklara, kanepelere tutunarak ayakta durabiliyor. Kollarından tutarak yürüttüğümüzde ağırlığını kendi taşıyarak yürüyebiliyor. Yaşıtları ile oynamayı ve arkadaşlarının ellerindeki oyuncakları
çekiştirmeyi seviyor. Evden dışarı çıkacağını anladığında sabırla hazırlıkları bekliyor. Parkta diğer çocukları seyretmek ve açık havada dolaşmak iyi geliyor. Etrafına mutluluk saçıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder