Çözüme kavuşmayan tartışmaların sonucu dikkat dağınıklığı, hiperaktiflik *

-.... akşam anne-baba tartışmış ve sabah küs olarak evden çıkmışlarsa, çocuk bu vaziyette okula gittiyse ,... .. okulda anltılan konuyu anlamayacaktır.  Hatta çocuğun zihni hep, “Babam çok sinirli çıkmıştı, eve geldiğinde annemi döverse, annem evden kaçarsa” vesaire gibi
düşüncelerle meşgul olacaktır. ... .. o sırada matematik öğretmeni karşıda işlem çözerek, dersi anlatmaktadır. ... ..

-... huzursuz ailelerde, problem çözemeyen anne-babaların çocukları genelde iki tür problemle karşı karşıya kaliırlar: dikkat dağınıklığı hiperaktiflik.

-Ailede problem bir çözüme kavuşturulmadığı taktirde, çocuk bunun etkisini bir süre yaşar. Öyle ki bu etki, bir süre sonra çocukta hiperaktiflik meydana getirir.... ..

-... .. Üstünde baskı olan, ruhunda acı duymaya başlayan çocuk hızlanır. Kendini başka şeylerle meşgul etmek ister ki içindeki acıyı duymasın. Bu çocuk devamlı koşar, koşar ... Birine çarpa, yere düşer, sonra ayağa kalkar, zıplar, koşar, bir daha zıplar ... Kendini yorar.

-Çünkü kendini yordukça içini duymayacaktır.

-Kavga ettikçe, problem çıkardıkça kendi içindeki huzursuzluğu duymaz.

-Arkadaşlarından yumruk yedikçe, arkadaşının üstüne saldırdıkça, arkadaşını ısırdıkça, öğretmen ona ceza verdikçe anne-babasının problemini artık içinde duymamaya başlar.

-Duymadığı için aslında aldığı o cezalar, oradaki itilmişlikler kakılmışlıklar bir taraftan da onun hoşuna gider. Tuhaf bir rahatlama hisseder.

-O anlarda anne-babasını düşünmüyordur; ama eve gittiğinde tekrardan aynı sıkıntı evde de başlar. Böylesi çocuklar anne-baba tarafından şöyle algılanır: “Okluda çok yaramazmış, ama evde öyle birisi değil.” Evet, çocuk ecde böyle değildir, çünkü çocuk anne-babasının tartışmaları karşısında süner. Okula gittiğinde ise üzerindeki bütün negatif enerjiyi orada atar, rahatlar.

-Asıl dramın ortaya çıktığı yer ise çocuğun problemliymiş gibi bir psikiyatra götürülüyor oluşudur.

-Çocuk ailedeki sonlandırılmamış, bir sonuca bağlanmamış tartışmalar sonucu hiperaktif olurken, çocuğun çok hareketli ve dikkatinin dağınık olmasından dolayı bir de bakıyorsunuz ki ona ilaçlar veriliyor ve ilaçlı tedavi uygulanıyor. ... .. Öyleki bazen hekimler de psikiyatristler de yanıltılıyor. Olayın aslından bahsedilmeden; ayrıntılı olarak dinlenilmeden sanki çocuk hiperaktifmiş gibi söndürülmeye çalışılıyor. Ne kadar acı bir durum!

-Onun  için anne-babanın çocuğun şahit olduğu tartışmayı mutlaka çözmesi, sonuca bağlaması ve buna da muhakkak çocvuğun şahit olması lazım.

-Eşlerden birinin “Bayağı tartıştık, gel sana bir çay ısmarlayayım da şöyle bir keyfini çıkaralım” diyebilecek olgunluğa erişmesi gerekir. ... .. o anın aşılmış olması lazım ki, çocuk üzerindeki negatif tesiri dışarıya taşınmasın. .. meselenin çocğun yanında helledilmesi gerekir.

*çocuk eğitiminde Pozitif iletişim – Pedegog Adem Güneş